این نامه در سال 1312 از بیروت که امام عازم حج بودند ارسال شده است :

تصدقت شوم، الهی قربانت بروم، در این مدت که مبتلای به جدایی از آن

نور چشم عزیز و قوت قلبم گردیدم، متذکر شما هستم

و صورت زیبایت در آیینه قلبم منقوش است.

عزیزم، امیدوارم خداوند شما را به سلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند.

[حال] من با هر شدتی باشد می‌گذرد؛

ولی به حمدالله تاکنون هرچه پیش آمد، خوش بوده

و الان در شهر زیبای بیروت هستم. حقیقتا جای شما خالی است.

 فقط برای تماشای شهر و دریا خیلی منظره خوش دارد.

صد حیف که محبوب عزیزم همراهم نیست که این منظره عالی

 به دل بچسبد. جای شما خیلی خیلی خالی است.

دلم برای پسرت [سیدمصطفی] قدری تنگ شده است.

...

ایام عمر و عزت مستدام . تصدقت . قربانت ؛ روح‌الله